Öğrenmek istemeyiz hiç.
Yorucu gelir her şey, tembeliz kısacası biz.
Kolayımıza gider hep
bildiklerimizle yaşamak.
Öreriz muhteşem duvarlarımızı,
kapatırız dilsiz, kör kapılarımızı.
Bilmedikçe korkar,
korktukça ötekileştirir,
ötekileştirdikçe düşmanlaşırız biz.
Hep bu yüzdendir bence;
dostluğu, sevgiyi, hoşgörüyü, adaleti
hakkı, hukuku, barışı, eşitliği, kardeşliği,
bilimi, liyakati, dürüstlüğü, sevgiyi,
kadını, çocuğu, aşkı, güveni,
gün ışığını bilmeyen insan,
korkar hep ve istemez bunları hayatında en doğalından.
Düşmanız biz,
sırf bilmediğimizden,
tanımadığımızdan.
Öğrenmek, bilmek, ya da
tanımak istemediğimizden.
Yere göğe, uçan kuşa,
insana, hatta tüm dünyaya…
Bilmediğimiz her şeye..
Yabancıysak kendimize..
Evet kimi zaman, kendimize bile düşmanız biz.
Başka düşman istemez..
Hiç bir şeyde olmasa da,
Bu konuda tamız, tamamız ve yardım gerekmez.
Şu kesin ki düşmanlıksa konu,
Hiç neden, kişi veya grup aramaya gerek yok…
Bilin ki bu konuda en azından şurası kesin ki,
biz bize yeteriz.
Yorumlar
Loading…